Ons vertrekpunt was de Veenhof op Kamperveen; verzamelen op donderdagmorgen om 4.15 uur. Met afgeladen auto’s gingen we richting het vliegveld van Dortmund, al werden we bij het vertrek verrast door 2 politieauto’s die blijkbaar door buurtbewoners “gealarmeerd” waren. Op een vreemd tijdstip 10 “vreemde” mensen bij de Veenhof, wat zouden die van plan zijn? Wel alert van de bewoners.
Het inchecken op de luchthaven verliep voorspoedig. Niemand had het maximaal toegestane gewicht voor de koffers overschreden. Om ongeveer 9.15 opgestegen en rond 12.30 uur geland op het vliegveld nabij Tirgue Mures. Dominee Janos Biros stond ons al op te wachten. Eerst nog even onze bus afgehaald en we konden richting ons pension Tiptop. Na de eerste rotonde wisten we al dat het nog wel even zou duren voor we daar onze kamers konden betrekken. File! Er waren 3 nationale feestdagen in Roemenië. Bijna iedereen vrij en onderweg naar…..elders.
Gelukkig waren er meerdere wegen die naar Tiptop leiden. Daar aangekomen: kamers verdelen, koffers uitpakken, even iets verfrissen en dan rustig eten. Even aftasten wat er allemaal op het menu zou staan.
Vrijdagmorgen moesten we op tijd ontbijten want om 9.00 uur zouden we vertrekken richting Turda, alwaar we een oude zoutmijn zouden gaan bezoeken. Na bijna 2 uur rijden (over 80 km) was de zoutmijn in zicht. Tot onze schrik bleek het hier ontzettend druk, een gevolg van de nationale feestdagen. Er werd besloten om eerst een wandeling te maken in het prachtige natuurgebied in de omgeving van Turda en na de middag nogmaals te kijken bij de zoutmijn.
Het was een natuurgebied van 324 ha. Je liep door een kloof die ongeveer 2900 m lang was, de wanden waren 300 m hoog. Beneden zag je de vissen zwemmen in het water.
Na enkele uren zijn we nogmaals richting de zoutmijn gereden. Er stond nog een enorme rij voor de ingang te wachten waarop er besloten werd om terug te rijden naar het pension en daar rustig aan te doen.
Zaterdag een bezoek gebracht aan Corund. Het is beroemd om haar aardewerk en keramiek. Heel veel winkeltjes langs de weg waar aardewerk en keramiek verkocht werd. Hier werden de eerste souvenirs gekocht. Heel bijzonder was wel dat een eigenaresse van zo’n winkeltje een poosje in Nederland gewoond had en er borden hingen met de volgende tekst:
Huiszegen
Waar geloof is, is liefde. Waar liefde is, is vrede. Waar vrede is, is zegen. Waar zegen is , is God. Waar God is, is niets nodig.
De eigenaresse kende nog een passende “uitdrukking” over Nederlanders; kijken, kijken, niet kopen.
Dat klopte helemaal. Aansluitend kregen we de mogelijkheid om te zwemmen in Lacul Ursu (berenmeer). Het is een zoutmeer (het zoutgehalte was iets lager dan in de Dode Zee) met een heerlijke temperatuur en goed voor diverse kwaaltjes.
Zondagmorgen naar Pacureni. Voor de Kerkdienst hebben we eerst bij de dominee in de tuin een kop koffie gedronken. De dominee zelf was nog druk met het voorbereiden van de dienst. De overdenking was naar aanleiding van het lezen van Genesis 18: 16 t/m 22. Als groep hebben we Abba Vader gezongen, gevolgd door korte toespraak van onze zijde.
We hebben gegeten in de tuin van de dominee. Bewoners uit het dorp hielpen bij de bereiding.
De school in Pacureni is inmiddels gesloten. Er zijn weinig jonge kinderen in het dorp. Er wordt nu nagedacht over een andere bestemming in dit gebouw.
De wandeling door het dorp liet zien, dat praktisch alle koeien uit het dorp verdwenen waren. De reden: Europese regelgeving. Iedereen had een paar koeien en een klein stukje land. Te weinig om aan de 2 gve/ha te voldoen. Ook het afleveren van de melk was een probleem. Kleine hoeveelheden moeten naar een verzamelpunt in een nabijgelegen dorp gebracht worden. De melk is niet koel te houden wat resulteert in slechte kwaliteit waar € 0,19 /ltr. voor betaald wordt tegen een prijs van € 0,30 voor goede melk. Zijn er alternatieven? We hebben gekeken bij iemand die nu een paar tunnelkassen gezet had en chrysanten kweekt. Een andere mogelijkheid: werken in het buitenland. Het gebeurt volop.
Alweer een dag voorbij. Maandagmorgen zijn we richting Sighisoara gereden. Een prachtig oud stadje (centrum dateert uit 1100). Een prachtige klokkentoren, oude stadsmuur, een oude kerk boven op een heuvel met prachtig uitzicht over de stad. Vervolgens hebben we een kort bezoek afgelegd bij het weeshuis in Glodeni. We werden welkom geheten door de drijvende kracht van het tehuis. Op de vraag wat het grootste probleem was kwam als antwoord: tekort aan personeel. Met het transport, begin september, gaan er levensmiddelen en vele andere dagelijkse benodigdheden mee voor het tehuis. We willen u en jou hiervoor hartelijk bedanken!
Dinsdag 20 augustus. We gaan voor de herkansing; de zoutmijn bij Turda. Nu staan er geen lange rijen die allemaal de mijn in willen. De groep wordt even gesplitst in traplopers en liftgangers. Beneden zagen we elkaar weer. Je weet niet wat je ziet. Een “pretpark” op zo’n 120 mtr onder de grond. Uiteraard kun je de geschiedenis van de mijn hier ook terug vinden. Bootje varen op een ondergronds zoutmeer, reuzenrad, midgetgolf en nog veel meer. Indrukwekkend!
Later in de middag zijn we nog even op bezoek geweest bij de fam. Noordman. In 2006 zijn ze vanuit Wijthmen naar Roemenië gegaan en een boerderij begonnen met 6 koeien. Bij een eerder bezoek , in 2012, liepen er 80 koeien. Van 110 in 2015 naar 160 anno 2019. Hun plannen voor de toekomst: Niet meer groeien maar nu optimaliseren. Er was nu een gebruikte melkrobot gekocht. Zelf installeren was een van de plannen. Ze hebben veel vooruitgang geboekt. De ruimte is enorm in Roemenië maar het wordt steeds moeilijker om een bedrijf op te starten door o.a. de regelgeving van EU. Blijft de familie Noordman in het dorp Ludus wonen? De tijd zal het leren. Net als op de andere avonden werd er nog een spelletje gedaan, gelezen, gepuzzeld en gebreid.
Woensdag, de laatste dag van de reis in/door Roemenië. Het pension (Tiptop) waar we verbleven staat in de stad Tirgue Mures. We gaan richting centrum en een ieder mag z’n eigen weg gaan. Ook hier prachtige Kerken met glas in lood ramen. Een bezoek aan een museum over de cultuur van de stad was mogelijk. Kortom veel te zien. ’s Avonds gezellig met de dominee en zijn vrouw gegeten en al een klein beetje afscheid genomen.
Donderdag 22 augustus. We worden weer keurig afgeleverd op het vliegveld. De dominee wordt nogmaals hartelijk bedankt voor het begeleiden en rijden tijdens de reis. Om 13.15 uur stijgen we op.
In Dortmund aangekomen, nogmaals koffers inladen en nog even terugrijden naar Kamperveen al waar een kleine delegatie ons welkom heet.
Nog even een bedankje voor de organisatie en de veilige kilometers door onze chauffeurs naar Dortmund en terug en door Roemenië.
Het was een prachtige reis, bedankt allemaal!
Namens de Roemeniëcommissie
Rianne ten Hove