Allereerst werd op 4 oktober de vrachtauto geladen die door onze chauffeurs Dick Smit en Ab Kok was gebracht. We konden met een flink aantal vrijwilligers de klus klaren. Rond half 3 ging de deur dicht, propvol! Alle personen die op welke wijze dan ook, van laden tot de dames die ons voorzien hebben van koffie, soep, en broodjes, hartelijk dank! Het was/ging voortreffelijk.
De volgende dag vertrokken Dick en Ab richting Roemenië. Donderdag 6 oktober zijn de volgers vertrokken. Rond 6.30 uur verlieten we Kamperveen en reden naar Dortmund om daar op het vliegtuig naar Tirgu Mures te nemen. Zowel de autorit als de vlucht verliepen voorspoedig en onder prachtige weersomstandigheden.
Nadat we bij het vliegveld onze auto’s hadden opgehaald konden de koffers inladen en zijn we naar pension Tip Top gereden en konden we, voor een week, onze kamers betreden.
Snel nog even naar Pacureni gereden om te laten weten dat we “geland “waren. Zoals gewoonlijk was de ontvangst zeer hartelijk en gastvrij. Ondertussen waren de chauffeurs aardig op koers en verwachtten dat ze nog een klein dagje nodig hadden voor de op de plaats van berstemming zouden zijn. We raakten aardig aan de babbel en zaten nog aan de koffie toen de dominee liet weten dat hij nog even aan het werk moest. Dominee Janos Biros had sinds februari een 2e baan erbij nl. buschauffeur in de grote stad, Tirga Mures. Van 15.00 uur tot 23.00 uur heeft hij zijn routes gereden. We hebben nog een poos met Agotha en de kinderen Abel, Dorca en Anna in het prieel gezeten. Dat was dag 1.
Dag 2. Na het ontbijt reden we weer richting Pacureni. Tijd om nog even bij te praten voordat ’s middags de vrachtwagen zou arriveren. De vrachtwagen was iets later dan gepland want de grensovergang die ze normaal passeerden konden ze nu niet terecht dus moest er iets worden om gereden. Aangekomen in Pacureni werd even de achterdeur geopend om te kijken of we bij de doos en zak konden waarin een kleinigheid voor de familie Biros zichtbaar was. Helaas konden we die niet zien. Het was wel lachen om te zien hoe de vrachtwagen geladen was. Ook aan de grens konden ze wel zien dat er keurig geladen was.
Op dag 3 togen we ’s morgens op tijd naar Pacureni om de vrachtwagen te gaan lossen.
Voorzichtig werd de deur weer geopend en konden we aan de slag. Er waren een flink aantal vrijwilligers opgetrommeld om alles op de juiste plaats te krijgen. Kleren in de souterrain, meubels ed. in de schuur en spullen voor de bazaar in de garage. Dick en Ab waren nogal onder de indruk van de manier van waarop geladen was en gaven de laders nog even een flink compliment. Na de koffie was het even rusten en konden we de weg vervolgen naar Padureni om de 2e helft te lossen. De weg er naar toe was het laatste gedeelte nogal stoffig en niet verhard. Ook daar aangekomen werden we zeer gastvrij ontvangen. Ook hier waren een mooi aantal vrijwilligers aanwezig om te helpen met het lossen. Dat ging ook hier zeer vlot. Onvoorstelbaar hoeveel er uit de vrachtwagen kwam.
Na het lossen was het tijd om even iets te eten. Ook hier kwam er meer dan voldoende op tafel. De moeder van dominee Csaba Balint had flink haar best gedaan en wij dus ook maar er bleef nog wat over. Nog even napraten over allerlei zaken gingen we weer op weg naar ons pension om even het stof af te spoelen om daarna in Pacureni het avondeten te nuttigen. Onder het genot van een goede maaltijd en een ietsie pietsie Palenka werd ook hier het gesprek over verschillende zaken voortgezet. Het was een hele gezellige avond samen met de Ab en Dick, hun laatste avond in Pacureni.
Op zondagmorgen zijn we naar de kerkdienst in Pacureni, voorganger: dominee Janos Biros. De preek ging over 1 Timotheus
Er werden verschillende liederen gezongen waarvan de melodie bekend is maar waar je op dat moment de woorden niet bij kunt vinden. Ik mocht namens de groep in het engels in een paar woorden de bezoekers van de kerkdienst toespreken. Op 8 mei werd de kerk na renovatie heropend. Het interieur werd vernieuwd evenals de banken e.d. Alles weer keurig geverfd en gesausd. Deze renovatie werd mogelijk gemaakt door medewerking van zowel de Hongaarse als de Roemeense overheid! Ondertussen waar Dick en Ab alweer op de terugweg. In Hongarije konden ze een vracht riet laden voor Genemuiden.
Na een kop koffie hebben we een prachtige rondwandeling gemaakt rondom het zoutmeer van Sovata. Een prachtig gebied waarbij door de schitterende herfstkleuren de omgeving eigenlijk op z’n mooist was.
Voor maandag en dinsdag stond de verkoop van de goederen gepland. Maandagmorgen het meubilair en ‘s middags een gedeelte van de kleding en schoenen.
We arriveerden maandagmorgen iets later omdat we een auto moesten terugbrengen. We hadden gerekend dat er veel mensen op de markt zouden zijn maar dat was niet het geval. Er liep niemand meer. Voor ons een tegenvaller maar Janos liet ons weten dat er wel mensen waren geweest maar dat ze het in de namiddag ophalen. Het hek ging ’s middags letterlijk van de dam. Het hele dorp liep uit om inkopen te doen. Ze liepen met tassen vol, armen vol langs
de tafels met kleren en schoenen. In een hoek werd de maat nog even gecontroleerd en men ging afrekenen bij de dominee en een kerkraadslid. Zij bepalen de prijs en alles werd keurig op papier gezet. Aan het eind van de middag werden alle bedragen even opgeteld. Na 1 dag was er, omgerekend, voor ongeveer € 1.000, -- verkocht. Dat was een hele goede opbrengst.
Hierna wilden wij de meubels die er nog stonden weer in de schuur zetten. We moesten daar mee wachten want de meubeltransporteurs waren onderweg. Met paard en wagen en spanbanden werden nog vele meubels afgehaald. Dinsdagmorgen ging de rest van de kleding op de tafels en er werd wederom naar hartenlust geshopt.
Na de middag werden de rommelmarkt spullen klaargezet voor de bazaar! Ook bleven de kleren op de tafels liggen. De markt werd nu iets later in de middag geopend, zodat men na werktijd ook de gelegenheid had om de markt op te gaan. Onvoorstelbaar hoeveel mensen dat trekt! De raarste dingen gaan het eerst weg. Iedereen weet wel iets te vinden wat ze mooi vinden of in ieder geval goed kunnen gebruiken. Met de verzamelde spullen werd er weer afgerekend bij de dominee. Na afloop werd alles weer opgeteld. Wederom voor, omgerekend, € 1.000, -- verkocht. Een geslaagde verkoopdag. Na afloop kwam er nog een auto waar 5 matrassen opgeknoopt werden. Een vreemd gezicht maar waarschijnlijk werd het geen lange rit. Wat er niet verkocht gaat naar een ander dorp in de buurt om daar te verkopen. Mocht er dan nog wat over zijn dan gaat het op “marktplaats” geplaatst worden.
We waren voornemend om nog een bezoek te brengen aan Padureni. Alleen de woensdag bleef daarvoor over. Jammer genoeg had dominee Csabo Balint op die dag een vergadering dus dat bezoek ging niet door. De verkopen in Padureni worden op zaterdagen gehouden en dat meerder keren achtereen. Dus we hopen dat we het resultaat van die verkopen binnenkort te horen krijgen. We hebben de woensdag verder ingevuld door de toerist uit te hangen. Samen met dominee Janos en Agotha hebben we de stad Cluj Napoca bezocht. Een van de grootste steden waar veel universiteiten te vinden zijn. De beide universiteiten waren ze gestudeerd hebben, hebben we bezocht. Eveneens hebben we een paar prachtige kerken bezocht. Midden in de stad bevond zich ook een botanische tuin. De schitterende herfstkleuren tezamen met nog bloeiende bloemen en het prachtige weer waren beslist de moeite waard. De terugreis naar ons pension duurde even iets langer door de verkeersdrukte. Er moest afscheid genomen worden van de dominee en zijn vrouw. Er kon niet vaak genoeg gezegd worden: Hartelijk dank voor het gastvrij onthaal. We zijn niets te kort gekomen. Verder contact en overleg zal weer via de mail en app verlopen. We hopen dat we de familie Biros komen jaar kunnen verwelkomen in Nederland.
Nog even een keertje eten en we konden ons opmaken voor de laatste nacht. De volgende ochtend weer op weg naar het vliegveld. Wederom hadden we prachtig weer tijdens de vlucht terug naar Dortmund. Daar even de auto ophalen en op weg terug naar Kamperveen/Kampereiland. Helemaal vlekkeloos verliep dit niet. We kwamen in een file waarbij we de eerste afslag konden nemen, slechts 800 meter verder. Die 800 meter verliep in slakkengang. Een slordige 5 kwartier hebben we er over gedaan om op de goede weg te komen. Daarna rustig verder kunnen rijden genietend van de kleurenpracht van de bomen.
We zijn dankbaar dat de reis voorspoedig verlopen is en dat we de bevolking van beide dorpen in goede gezondheid hebben aangetroffen. We hebben hele verschillende culturen maar wel één God die voor alle mensen zorgt. Daar willen we HEM voor danken!
De Roemenië reizigers, Henk en Aly, Ilja, Gerda en Kor
De mee genomen, aan hen geschonken stoelen hebben een plaats in het souterrain gekregen.